Opowiadania nie tylko dla kobiet

Stałam i patrzyłam na tańczące pary. Bal. Karnawał. Śmiech. Maski. Wszędzie maski.

Grażyna wnosiła na nasz oddział radość. Całą sobą. Swoim śmiechem. Swoim poczuciem humoru. Rozmowami z każdym i o wszystkim. Często zdarza się taki dobry duch oddziału. Naszym była Grażyna. 

Malwina potrzebowała miłości jak powietrza. Nie umiała bez niej żyć. Może brało się to stąd, że jako dziecko nigdy jej nie doświadczyła?

Mam rodzinę. Dwoje dzieci. Męża. Mam pracę. Mam też dom. Mam i imię i nazwisko. I tyle mogę powiedzieć o sobie. Bo czy jak pytają co u mnie, to chcą słyszeć co mam do powiedzenia?

Krystyna ogląda kolejną komedię romantyczną. Czy wie o czym jest? Raczej nie.

I znowu kolejny ranek. Weronika podnosi głowę. Młody już nie śpi i przemierzając przedpokój drobnymi kroczkami zmierza do jej sypialni.